چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر عوامل فیبرینولیتیک (t-PA، ١-PAI و کمپلکس ١-t-PA/PAI) مردان جوان غیرفعال بود. به این منظور، ١٨ مرد جوان غیرفعال به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (٩=n، سن :١/٤١±٢٤/٣٣ سال ، قد:٤/٩١±١٧٦/٢٢ سانتی متر، وزن :٦/٥٩±٧٢/٢٧ کیلوگرم ) و کنترل (٩=n، سن :٢/٠١±٢٣/٢٧ سال ، قد:٦/٨٨±١٨٠/٢٢ سانتی متر، وزن: ٧/٢٣±٧٦/٢٧ کیلوگرم ) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته پروتکل تمرینی HIIT را اجرا کردند که هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیة ٢٠ متری با ٣٠ ثانیه بازیافت بود. نمونه های خونی یک روز قبل و ٤٨ ساعت بعد از اجرای پروتکل تمرینی ، به صورت ناشتا برای تجزیه وتحلیل های آزمایشگاهی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل تجزیه وتحلیل شد و نتایج نشان داد، به دنبال شش هفته اجرای HIIT، مقادیر استراحتی ١-PAI در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنادار ٣٥/١٣ درصد کاهش (٠٠١٢=P) و مقادیر t-PA ٥٠/٦٩ درصد و کمپلکس ١-t-PA/PAI ١٤٠درصد افزایش یافتند که این تغییرات نسبت به گروه کنترل معنادار نبود (٠٢٥٧=P و ٠١٢٧=P). همچنین ، نتایج پژوهش حاضر، افزایش معنادار ٨ درصدی VOmax٢، حجم پلاسما و کاهش معنادار ١٥/٦٨ درصدی چربی بدن را در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد اجرای شش هفته HIIT علاوه بر کاهش موثر چربی بدن و افزایش آمادگی هوازی ، به بهبود نسبی فرایند فیبرینولیز و هموستاز در مردان جوان غیرفعال منجر می شود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد اجرای شش هفته HIIT علاوه بر کاهش مؤثر چربی بدن و افزایش آمادگی هوازی ، به بهبود نسبی فرایند فیبرینولیز و هموستاز در مردان جوان غیرفعال منجر می شود.
Plasminogen Activator Inhibitor-1 امروزه فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی بخش وسیعی از زندگی انسان را برای پیشگیری از بیماری های قلبی - عروقی شکل داده اند و پژوهشگران زیادی به بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی با مقادیر t-PA، ١-PAI و کمپلکس ١-t-PA/PAI در زنان و مردان پرداخته اند که برخی مطالعات نشان داده اند، فعالیت ورزشی منظم موجب بهبود عملکرد سیستم فیبرینولیز می شود (٢٤).
اخیرا نیز گزارش شده است که فعالیت های ورزشی حالت پایدار با مدت ٣٠ دقیقه و شدت متوسط در بیشتر روزهای هفته موجب عدم کاهش یا کاهش کمتر چربی نسبت به اجرای HIIT می شود، که این نشان دهندة قابلیت بالای اجرای HIIT برای افزایش اکسایش چربی و کاهش بافت چربی است (٣٥).
برای مثال ، برخی از این پژوهش ها نشان دادند انجام تمرین با استفاده از پروتکل های مختلف اثر معناداری بر t-PA پلاسما ندارد (٦)، اما پژوهشگران دیگر افزایش (١٠) یا کاهش چشمگیر (٢٢) آن را گزارش کردند.
به علاوه ، تغییرات این شاخص ها ممکن است با پروتکل HIIT در پژوهش حاضر مرتبط باشد که با افزایش چشمگیر ١٣٩ درصدی کمپلکس ١-t-PA/PAI به بهبود فعالیت سیستم فیبرینولیز منجر شد.
Medicine & Science in Sport and Exercise; 32(5): 918.