Abstract:
جنگ روسیه و اوکراین پس از ماهها تنش و حضور نیروهای نظامی روسیه در مرز اوکراین، در 25 فوریه 2022 با دستور حمله نظامی همهجانبه رئیسجمهور روسیه، آغاز شد. توجیهات پوتین برای حمله نظامی بر «عملیات نظامی خاص» در دنباس و عدماشغال اوکراین توسط روسیه، مداخله بشردوستانه به دلیل ارتکاب جنایت نسلزدایی توسط دولت اوکراین در شرق این کشور بنا شده بود؛ اما مهمترین توجیه پوتین، مبتنی بر دفاع مشروع فردی پیشدستانه به علت قریبالوقوع بودن تهدیدات اوکراین و ناتو و دفاع مشروع جمعی به حمایت از دولتهای خودخوانده منطقه دنباس است که روسیه پیشازاین، آنها را بهعنوان دولتهایی مستقل مورد شناسایی قرار داده بود و معاهده دوستی، همکاری و کمک متقابل را با رهبران دونتسک و لوهانسک منعقد نمود، بنا گردید. ازاینرو، هدف از این پژوهش بررسی جنگ روسیه و اوکراین از منظر حقوق توسل بهزور است؛ بنابراین این پژوهش بهدنبال پاسخگویی به این سؤال است که آیا استدلالهای حقوقی روسیه برای توسل بهزور از منظر حقوق بینالملل قابلتوجیه است؟ روش تحقیق نوشتار حاضر، توصیفی-تحلیلی و روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای-استنادی است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است، روسیه قواعد حقوق بینالملل و حق تمامیت ارضی و استقلال سیاسی اوکراین را نقض و دلایل روسیه برای مشروعیتبخشیدن به تجاوز نظامی به اوکراین، موجه نیست.
The Russia-Ukraine war began on February 25, 2022, after months of tension and the presence of Russian military forces on the border of Ukraine, with the order of the Russian president's all-out military attack. Putin's justifications for the military attack on "special military operations" in Donbas and the non-occupation of Ukraine by Russia were based on humanitarian intervention due to the commission of the crime of genocide by the Ukrainian government in the east of this country. But Putin's most important justification is based on individual legitimate defense in advance due to imminent threats from Ukraine and NATO, and collective legitimate defense in support of the self-proclaimed states of the Donbas region, which Russia previously recognized as independent states. Had been recognized and a treaty of friendship, cooperation and mutual assistance was established with the leaders of Donetsk and Luhansk. Therefore, the purpose of this study is to examine the war between Russia and Ukraine from the perspective of the right to resort to force. Therefore, this research seeks to answer the question: Are Russian legal arguments for resorting to force justified from the point of view of international law? is The research method of this article is descriptive-analytical and the method of collecting information is library-reference. The findings of the research indicate that Russia violates the rules of international law and the right to territorial integrity and political independence of Ukraine, and Russia's reasons for legitimizing military aggression against Ukraine are not justified.
Machine summary:
توجيهـات پـوتين براي حمله نظامي بر «عمليات نظامي خاص » در دنباس و عـدم اشـغال اوکـراين توسـط روسـيه ، مداخله بشردوستانه به دليل ارتکاب جنايت نسل زدايي توسط دولت اوکراين در شرق اين کشـور بنا شده بود؛ اما مهم ترين توجيه پوتين ، مبتنـي بـر دفـاع مشـروع فـردي پـيش دسـتانه بـه علـت قريب الوقوع بودن تهديدات اوکراين و ناتو و دفاع مشـروع جمعـي بـه حمايـت از دولـت هـاي خودخوانده منطقه دنباس است که روسيه پيش ازاين ، آن ها را به عنوان دولـت هـايي مسـتقل مـورد شناسايي قرار داده بود و معاهده دوسـتي ، همکـاري و کمـک متقابـل را بـا رهبـران دونتسـک و لوهانسک منعقد نمود، بنا گرديد.
براي حمله نظامي بر «عمليات نظامي ويژه ١» در دنباس و عدم اشغال اوکراين توسط روسـيه ، مداخله بشردوستانه به دليل ارتکاب جنايت نسل زدايي ٢ توسط دولت اوکـراين در شـرق ايـن کشور بنا شده بود؛ اما مهم ترين توجيه پوتين ، مبتني بر دفاع مشروع فردي پيش دسـتانه بـه علت قريب الوقوع بودن تهديدات اوکراين و ناتو و دفاع مشروع جمعي به حمايت از دولت هاي خودخوانده منطقه دنباس است که روسيه پيش ازاين ، آن ها را به عنوان دولـت هـايي مسـتقل 3 مورد شناسايي قرار داده بود و معاهده دوستي ، همکاري و کمک متقابل با رهبران دونتسـک و لوهانسک ٤ منعقد نمود، بنا گرديد.