Abstract:
پیامبر اسلام هدف بعثت را تکمیل مکارم اخلاقی معرفی کرده است که این انحصار، شبهه تعارض آن با اهداف متعدد ذکرشده در قران را موجب شده است. پاسخ به شبهه و اثبات صحت این انحصار و وابستگی مکارم اخلاقی در تحقق خود به بعثت را مقاله حاضر عهدهدار است. در این راستا تلاش میشود ضمن بررسی منابع حدیثی و کتب تفسیری و اخلاقی فریقین و پژوهشهای انجام یافته در این خصوص، با مشخص کردن جایگاه حدیث مکارم در تعالیم دینی ضمن اثبات صحت انحصار هدف بعثت در اخلاق و ارزیابی سایر اهداف ذکرشده در قران در جهت همین هدف، با دلایل متعددی نیاز اخلاق در تحقق به بعثت را به اثبات رسانیم.
The Prophet of Islam has viewed the purpose of be'sat as the completion of moral virtues; such exclusion disagrees with the other purposes of prophecy mentioned in the Quran. It has been intended in this paper to solve the conflict and prove the exclusion. To do so, an attempt has been made to survey Fariqain`s traditional, exegetic and ethical sources and the performed researches of the field and, in this way, with reliance on the position of the Hadith in religious teachings and proving the exclusion of the end of prophecy in the field of ethics and regarding other ends mentioned in the Quran in relation to this final and ultimate end, essential need of morality to prophecy has been explained.
Machine summary:
با توجه به اینکه تمامی سعادت در سلامت دل و طهارت آن از غیر خدا و پر شدن قلب با معرفت الهی است، لذا شرط اساسی نائل شدن به سعادت حقیقی، شناخت سعادت و معنای آن و نصبالعین قرار دادن آن و آگاهی از اعمال و اقدامات لازم برای رسیدن به این هدف مهم است و لازمه این شناخت نیز عبارت است از آشنایی دقیق و مفصل و ریشهای با مسائل مربوط به روح و گرایشهای روحی و بهطور کلی تمام زوایای وجودی انسان تا امکان برنامهریزی صحیح و ماندگار فراهم شده و به سعادت واقعی منجر شود.
» (ابنمیثم بحرانی، 1999: 3041) لذا برای مصونیت از رذایل و گرفتاری در جهنم، رعایت توسط در جمیع افعال و عدم میل به طرف افراط یا تفریط امری ضروری بوده و این موقوف است به دانستن تأثیر و مقدار تأثیر هر فعلی و خلقی در نفس به حیث کمیت و کیفیت و این مقدور بشر نیست بلکه موقوف است به تعلیم الهی که به بعثت انبیا و وضع شریعتها و قوانین الهیه حاصل تواند شد، پس حصول ملکه عدالت و تهذیب اخلاق موقوف باشد به وجود انبیا و هدایت ایشان و اندازه اعمال چه به حسب فعل و چه به حسب ترک حاصل نتواند شد الا به اخذ از انبیاء| و از اینجاست که ابنسینا در رساله اخلاق، بعد از تفصیل انواع فضائل بیان میدارد: «وأما تقدیر هذه الفضائل وتحدیدها فمستفاد من أرباب الملل.